Tips voor omgaan met seksuele mishandeling en het omgaan met de gevolgen daarvan

Tips voor omgaan met seksuele mishandeling en het omgaan met de gevolgen daarvan

Tips voor slachtoffers



Je kunt steun vinden door op zoek te gaan naar lotgenoten, zoals hier op de site en op andere sites, een plaats waar je met je twijfels en je gevoelens terecht kan en waar mensen zitten die met hetzelfde te kampen hebben en je kunnen begrijpen.

Wat men ook zegt, het is NOOIT jouw fout. Probeer dat op 챕챕n of andere manier te geloven hoe moeilijk het ook is. Je hebt als slachtoffer recht op steun, begrip en je mag er dus over praten.

Probeer door er over te praten een net van mensen om je heen te krijgen op wie je terug kan vallen als je het moeilijk hebt. Probeer aan te geven wat ze voor jou kunnen doen. Als je helder en rustig bent kan je daar eens over nadenken. Op zulke momenten kan je misschien ook aangeven wat ze voor je kunnen doen als je het moeilijk hebt.

Durf om hulp vragen als je dat nodig hebt. Je hebt recht op alle steun die je kan krijgen. Houdt er rekening mee dat mensen er niet altijd kunnen zijn, als iemand het even te druk heeft, betekent dat niet dat diegene er niet voor je wil zijn en niet om je geeft.

Als praten je moeilijk valt, kan je proberen te schrijven. Vraag desnoods aan vrienden even te chatten met je (achter een pc zit je veilig verborgen en zien ze je emoties niet) of vraag of ze eens met je willen emailen, niet praten, gewoon alles schrijven kan veel makkelijker zijn. Je kunt dan iets meer afstand nemen. Door woorden te geven kan je de dingen ook beter een plekje geven.

Als je mensen wilt vertellen wat er gebeurd is kan een brief schrijven soms ook helpen, gaan zitten praten is vaak te moeilijk en met een brief heb je alvast een opening en hoef je het niet te vertellen waar diegene bij zit.

Verwacht niet van jezelf dat je alles aankan. Geef jezelf de tijd om het te verwerken, met alle ups en downs.

Geef aan anderen aan wat JIJ wilt. Hoeveel mensen ook om je geven, helderziend zijn ze niet. Buitenstaanders hebben geen idee van wat je doormaakt. Verwacht het ook niet van hen, vaak willen mensen je wel steunen maar weten ze niet hoe.

Als je er met niemand over kan/wil praten, helpt het ook soms om gewoon alles op te schrijven. Niemand hoeft dit te lezen, het blijft van jezelf zolang jij dat wilt.

Al voelt het soms alsof jij niet normaal bent, jij bent net zoveel waard als ieder ander. Het is niet meer dan normaal dat je heftig reageert op een ervaring die zoveel impact heeft op een mensenleven.

Probeer voor jezelf te zorgen, maak alles voor jezelf zo veilig en vertrouwd mogelijk.


Tips voor familieleden, partners en naaste vrienden.

Lees de tips door die er aan de slachtoffers gegeven wordt daar staan ook voor jullie interessante dingen in.

Luister niet alleen met je oren maar ook met je hart.. probeer aan te voelen wat je partner wel en niet wil. De grenzen van slachtoffers zijn overschreden en daardoor hebben ze veel moeite met het bepalen van hun grenzen en die aan te geven.

Probeer de grenzen niet te overschrijden, zelfs al geeft hij/zij ze amper aan.

Dwing je partner tot NIETS ook niet om te praten of emoties te tonen.

Bespreek op momenten dat je partner rustig is wat je voor haar kan doen op moeilijkere momenten. Laat je partner aangeven wat voor hem/haar het prettigst is.

Probeer er rekening mee te houden dat werkelijkheid en gevoelswereld soms erg verschillen, je partner kan zich best heel onveilig voelen op momenten die hij/zij wel veilig is.

Laat je partner merken dat zijn/haar gevoelens mogen, dat je er voor je partner bent en probeer je partner te steunen als hij/zij daar om vraagt.

Slachtoffers zoeken vaak de schuld bij zichzelf, vinden het daardoor vaak niet waard om hulp, steun en liefde te krijgen. Soms zal een slachtoffer zich daar tegen verzetten om die redenen. Probeer je partner duidelijk te maken dat hij/zij het wel waard is, door er voor je partner te zijn als hij/zij je nodig heeft. Laat je niet meteen ontmoedigen als ze je wegduwt of je hulp niet aanneemt. Respecteer dat je partner soms niet kan praten maar houdt een deur open.

Sta achter je partner wat hij/zij ook doet, zelfs al ben je het er niet mee eens. Laat je partner merken dat je zijn/haar keus respecteert.

Dit laatste is erg belangrijk als je partner een terugval heeft. Laat merken dat je partner mag huilen, boos mag zijn, pijn mag hebben, dat je partner daarmee bij je terecht kan.

Dit is ook zeer belangrijk in geval van automutilatie (zelfverminking). Laat je partner merken dat je niet akkoord gaat met wat zij/hij doet, maar steun je partner wel, laat merken dat je je partner niet laat vallen. Dreigen met bijvoorbeeld “als je dat nog doet zie je mij niet meer (of iets dergelijks)” zal alleen averechts werken en het gevoel van “ik ben het niet waard” versterken. Het is een manier van overleven, weliswaar geen goede manier maar slachtoffers weten niet altijd hoe het dan wel zou moeten.


Tips betreffende seksualiteit

Voor slachtoffers


Praat met je partner, probeer uit te leggen dat je het met bepaalde dingen moeilijk hebt en waarom je het er moeilijk mee hebt.

Probeer eerlijk te zijn, vertel je partner wat je wel en niet wilt. Doe geen dingen die je niet wilt, lukt het niet om nee te zeggen, spreek dan met je partner een signaal af wanneer hij/zij moet stoppen.

Probeer uit te zoeken welke dingen moeilijk voor je zijn, zodat je daar rekening mee kan houden en leg het uit aan je partner, zodat ook hij/zij er rekening mee kan houden.

Voel je niet schuldig als je bepaalde dingen niet kan geven, seks is iets moois tussen twee mensen, geen recht of plicht.

Wees geduldig met jezelf en weet dat je van je partner mag vragen om geduld met je te hebben.

Probeer uit te vinden wat je fijn vind, samen of bij jezelf en probeer dat duidelijk te maken aan je partner.

Voor partners


Praat met elkaar, zoek samen uit waar je partner het moeilijk mee heeft, en respecteer het tempo van je partner.

Ga samen op zoek naar dingen die je partner wel fijn vindt (aanraken, knuffelen) op plaatsen die voor je partner veilig zijn.. laat je partner het tempo en de grenzen aangeven.

Als je twijfelt of je partner zich er prettig bij voelt, stop dan. Ook als hij/zij zegt dat het goed is.

Luister niet alleen naar wat je partner zegt, maar probeer vooral te letten op lichaamstaal.

Respecteer de grenzen van je partner altijd en overal, het belangrijkste is dat je partner zich veilig voelt.

Probeer te ontdekken waar je partner bang van wordt en vermijdt deze zaken, onthoudt dat het ook heel onschuldig lijkende dingen kunnen zijn (geuren kunnen bijvoorbeeld als trigger werken).

Geef je partner het gevoel speciaal te zijn.

Soms kan het helpen je partner de eerste stap te laten zetten (maar onthoudt dat slachtoffers zich vaak verplicht voelen dingen te doen terwijl ze die eigenlijk niet willen)

Geniet van de momenten dat het goed gaat, maar houdt er rekening mee dat het met ups en downs gaat, een goede dag, week of maand maakt niet dat alles beter zal blijven gaan.

Push je partner niet te veel om uit te leggen waarom iets even niet gaat, laat merken dat je er bent, toon interesse, maar dring niet aan als je partner het niet wil of kan uitleggen. Je zou hierdoor je partner het gevoel kunnen geven dat er altijd een grondige reden moet zijn om ergens geen zin in te hebben en het niet willen is altijd al reden genoeg.



Deze tips zijn geen regels, maar slechts bedoeld om mensen een beetje steun te kunnen geven in het omgaan met seksuele mishandeling en de gevolgen ervan.