Borderline persoonlijkheidsstoornis

Tips en informatie

Borderline persoonlijkheidsstoornis

Wat is een borderline persoonlijkheidsstoornis?

Het is moeilijk precies te omschrijven wat een borderline persoonlijkheidsstoornis inhoudt. In grote lijnen komt het erop neer dat iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis een ‘zeer moeilijk karakter’ heeft, zowel voor zichzelf als voor zijn of haar omgeving. Net als bij andere persoonlijkheidsstoornissen zijn bij dit ziektebeeld drie belangrijke kenmerken uit evenwicht of verstoord: realiteit, zelfbeeld en afweermechanismen. Iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft een verstoord beeld van de werkelijkheid, heeft vaak een lage dunk van zichzelf en heeft te weinig afweermechanismen die hem kunnen helpen om moeilijke situaties te kunnen doorstaan.

Wat is een borderline persoonlijkheidsstoornis niet?

Een borderline persoonlijkheidsstoornis is geen (kortdurende) ziekte waarbij pati챘nten op bed moeten liggen of opgenomen moeten worden in een algemeen ziekenhuis. Het is ook niet aan iemand 'af te lezen' of er sprake is van een borderline persoonlijkheidsstoornis. Ook is het niet zo dat men tot niets meer in staat of niet tot normaal functioneren in staat is. Het is ook niet hetzelfde als het lastige gedrag dat jongeren en pubers vertonen.

Hoe vaak komt het voor?

Onderzoek heeft uitgewezen dat 1 찼 2 van de 100 mensen lijden aan een borderline persoonlijkheidsstoornis. Dit betekent dat er in Nederland rond de 150.000 lijden aan deze aandoening. Een groot aantal dus.

Hoe herken je het?

De verschijnselen openbaren zich vaak rond het 20e levensjaar. Per persoon zijn er grote verschillen in hoe deze ziekte eruit ziet. Hier worden een aantal verschijnselen genoemd. Maar het is niet zo dat álle genoemde verschijnselen voorkomen bij alle mensen met borderline.

moeite met adequaat contact leggen

moeite om zich te hechten aan mensen en om mensen los te laten

moeite om alleen te zijn, angst, paniek

ontstemming, stemmingswisselingen, somberheid, zelfmoordgedachten, verveling

zelfbeschadiging of zelfverwonding, om spanning te ontladen

achterdocht, stemmen horen of beelden zien die voor anderen niet waarneembaar zijn

impulsief gedrag, bijvoorbeeld moeite om kwaadheid te beheersen

maatschappelijk geisoleerd leven

vaak alleen in zwart-wit termen denken, alles of niets

Oorzaak?

Er is niet één duidelijke aanwijsbare oorzaak aan te geven. Vaak is het in aanleg aanwezig, het ‘zit in de familie’. Soms spelen daarbij ook schokkende ervaringen een rol, bijvoorbeeld als men op jonge leeftijd lange tijd misbruikt of verwaarloosd is.

Wat kunt u eraan doen?

Professionele hulp is nodig wanneer men niet meer in staat is zichzelf, eventueel met ondersteuning van familie of vrienden, staande te houden in het dagelijks leven. Het is raadzaam om via de huisarts ondersteuning of behandeling aan te vragen bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. De meest wenselijke situatie is dat de behandeling zoveel mogelijk poliklinisch plaatsvindt. Daardoor leert men het beste om zich in de thuissituatie te handhaven. Soms kan een (korte) opname noodzakelijk zijn.

bron:ggz