Vluchtend door het leven,
Is er iemand die om hun zal geven?
Ze hebben vaak maanden gelopen,
Om naar het rijke westen te komen.
Ze hebben honger en slapen op straat,
Ze wachten tot savonds laat,
En proberen dan de grenzen over te steken,
Naar marokko Spanje en omstreken.
Marokko laat ze niet meer binnen,
Ik geraak door de tv beelden buiten zinnen,
Iemand word geslagen met een stok omdat hij vlucht?
En nee mensen dat is geen gerucht.
Denk aan hun die arme mensen,
Het enige wat ze wensen,
Is eten een huis en een rustig leven,
Maar het word ze niet gegeven,
Ze worden geslagen met stokken op hun lichaam,
Hoever zijn de daders van de islam komen te staan?
De aarde is voor iedereen,
Waar o waar moeten deze mensen heen?
Het is Ramadan een gezegende en een mooie maand,
Is er iemand van ons die een weg baand?
Om die armen daar te helpen?
Nee helaas niet,
Dat doet me verdriet.
Nu deze maand laten we eten staan,
Maar we trekken ons er niets van aan.
Savonds kunnen we ons ja weer vol eten.
En lijken we de armen weer te zijn vergeten.
Soms loop je op straat,
En zie je dat het slecht met sommigen gaat,
Ze staan met een instrument muziek te spelen,
De meeste moslims ze delen,
En geven zon iemand een beetje geld,
Een dankbare lach is het dan dat onze hart smelt.
Sommigen zijn ziek en kunnen niets doen,
Uit goed fatsoen,
Geven die mensen geld en wat eten,
We moeten de armen ver weg en dichtbij niet vergeten,
We beseffen soms niet dat we het goed hebben hier,
Sommige op deze aarde worden behandeld als een wild dier,
Vergeet ze niet in je gebeden,
Want hun hebben vaak al veel geleden........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten