Spanning
(Bron: Stresspreventie Drs. M.J.A. Paffen)
Spanning wordt als term gehanteerd voor incidentele verstoringen van het evenwicht in belasting en belastbaarheid waarbij door rust en ontspanning een terugkeer naar het evenwicht volgt. Een gezonde spanning is goed omdat de prestaties hierdoor verhoogd worden. Wordt de spanning te hoog dan verminderen de prestaties.
Als deze spanningen permanente verstoringen van het evenwicht worden is sprake van stress, men spreekt dan van chronische spanning. Spanning is in tegenstelling tot stress neutraal/positief, stress is meer van negatieve aard. Bij stress is er sprake van een langdurig verstoorde balans tussen de eisen van de omgeving (of die de persoon aan zichzelf stelt) en de vaardigheden en capaciteiten van het individu. Te weinig spanning in het werk leidt tot lagere prestaties, verveling en apathie. Zowel onderbelasting als overbelasting leiden tot suboptimale prestaties. Niet te weinig, niet teveel, maar een middelmatig niveau van spanning werkt dus bevorderend op prestaties.
Bij stress heeft het individu het gevoel niet langer opgewassen te zijn tegen een situatie. De beleving is van meer dreigende aard. De balans tussen belasting en belastbaarheid wordt nu langdurig ernstig verstoord. De persoon ervaart geruime tijd dat hij onvoldoende opgewassen is tegen de aan hem gestelde eisen.
Langdurige overmatige stress kan, behalve somatische symptomen (hartkloppingen), gedragssymptomen (slaapproblemen), psychologische symptomen (onzekerheid) en depressie, leiden tot burnout.
Overspannen
Stress is het gevolg van het langdurig onder hoge spanning functioneren. De mate van stress is persoons afhankelijk zodat het niet direct het gevolg is van het functioneren in een bepaalde functie. Er kunnen verschillende oorzaken aan een stress situatie tegrondslag liggen. De oorzaken met als gevolg stress worden wel stressoren genoemd. De fysieke reactie heeft als functie de weerbaarheid van het lichaam te vergroten en zo beter opgewassen te zijn tegen de verhoogde eisen tot aanpassing vanuit de intensiteit van de omgevingseisen en de invloed op de mate van stress.
Bronnen van stress kunnen liggen in uiteenlopende levensgebieden en komen niet alleen door de werksituatie. Vier groepen van oorzaken of een combinatie hiervan kunnen burnout veroorzaken nl. het werk, priveleven, persoonlijke kenmerken en organisatie kenmerken
Deze stressoren kunnen leiden tot uiteenlopende psychische, gedragsmatige en fysiologische veranderingen die op den duur weer kunnen leiden tot ziekten van allerlei aard. Stress treedt ook op bij een slechte afstemming tussen eisen en kenmerken van de omgeving en de capaciteiten en behoeften van het individu.
Bij stress is er sprake van een langdurige verstoorde balans tussen de eisen van de omgeving (of die de persoon aan zich zelf stelt) en de vaardigheden en capaciteiten van het individu.
Overmatige stress kan, behalve somatische symptomen (hartkloppingen), gedragssymptomen (slaapproblemen), psychologische symptomen (onzekerheid) en depressie, leiden tot overspannenheid of burn-out.
Als het lichaam niet meer in staat is de balans te handhaven, ontstaat in plaats van spanning of stress OVERSPANNING. Dit is vaak een toestand van een ontregeling van het zenuwgestel.
Overspannenheid ontstaat meestal als er teveel van je verwacht of geëist wordt in een korte periode (2 á 3 maanden). Bijvoorbeeld als er een collega ziek is of een project niet goed loopt en de deadline niet gehaald gaat worden. Ingeval van ziekteverzuim in deze situatie is een herstelperiode van een paar weken meestal voldoende om te herstellen en weer in balans te komen.
(Bron: Stresspreventie Drs. M.J.A. Paffen)
Spanning wordt als term gehanteerd voor incidentele verstoringen van het evenwicht in belasting en belastbaarheid waarbij door rust en ontspanning een terugkeer naar het evenwicht volgt. Een gezonde spanning is goed omdat de prestaties hierdoor verhoogd worden. Wordt de spanning te hoog dan verminderen de prestaties.
Als deze spanningen permanente verstoringen van het evenwicht worden is sprake van stress, men spreekt dan van chronische spanning. Spanning is in tegenstelling tot stress neutraal/positief, stress is meer van negatieve aard. Bij stress is er sprake van een langdurig verstoorde balans tussen de eisen van de omgeving (of die de persoon aan zichzelf stelt) en de vaardigheden en capaciteiten van het individu. Te weinig spanning in het werk leidt tot lagere prestaties, verveling en apathie. Zowel onderbelasting als overbelasting leiden tot suboptimale prestaties. Niet te weinig, niet teveel, maar een middelmatig niveau van spanning werkt dus bevorderend op prestaties.
Bij stress heeft het individu het gevoel niet langer opgewassen te zijn tegen een situatie. De beleving is van meer dreigende aard. De balans tussen belasting en belastbaarheid wordt nu langdurig ernstig verstoord. De persoon ervaart geruime tijd dat hij onvoldoende opgewassen is tegen de aan hem gestelde eisen.
Langdurige overmatige stress kan, behalve somatische symptomen (hartkloppingen), gedragssymptomen (slaapproblemen), psychologische symptomen (onzekerheid) en depressie, leiden tot burnout.
Overspannen
Stress is het gevolg van het langdurig onder hoge spanning functioneren. De mate van stress is persoons afhankelijk zodat het niet direct het gevolg is van het functioneren in een bepaalde functie. Er kunnen verschillende oorzaken aan een stress situatie tegrondslag liggen. De oorzaken met als gevolg stress worden wel stressoren genoemd. De fysieke reactie heeft als functie de weerbaarheid van het lichaam te vergroten en zo beter opgewassen te zijn tegen de verhoogde eisen tot aanpassing vanuit de intensiteit van de omgevingseisen en de invloed op de mate van stress.
Bronnen van stress kunnen liggen in uiteenlopende levensgebieden en komen niet alleen door de werksituatie. Vier groepen van oorzaken of een combinatie hiervan kunnen burnout veroorzaken nl. het werk, priveleven, persoonlijke kenmerken en organisatie kenmerken
Deze stressoren kunnen leiden tot uiteenlopende psychische, gedragsmatige en fysiologische veranderingen die op den duur weer kunnen leiden tot ziekten van allerlei aard. Stress treedt ook op bij een slechte afstemming tussen eisen en kenmerken van de omgeving en de capaciteiten en behoeften van het individu.
Bij stress is er sprake van een langdurige verstoorde balans tussen de eisen van de omgeving (of die de persoon aan zich zelf stelt) en de vaardigheden en capaciteiten van het individu.
Overmatige stress kan, behalve somatische symptomen (hartkloppingen), gedragssymptomen (slaapproblemen), psychologische symptomen (onzekerheid) en depressie, leiden tot overspannenheid of burn-out.
Als het lichaam niet meer in staat is de balans te handhaven, ontstaat in plaats van spanning of stress OVERSPANNING. Dit is vaak een toestand van een ontregeling van het zenuwgestel.
Overspannenheid ontstaat meestal als er teveel van je verwacht of geëist wordt in een korte periode (2 á 3 maanden). Bijvoorbeeld als er een collega ziek is of een project niet goed loopt en de deadline niet gehaald gaat worden. Ingeval van ziekteverzuim in deze situatie is een herstelperiode van een paar weken meestal voldoende om te herstellen en weer in balans te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten