Palestijnse kinderen en gevangenschap

Waarom worden Palestijnse kinderen gearresteerd?

De vier belangrijkste redenen zijn:
Om de Palestijnen die zich actief tegen de Israëlische bezetting verzetten te intimideren en te bedreigen. Sinds Israël in 1967 de West Bank, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem bezet heeft, heeft het Palestijnse volk gestreden tegen de bezetting.
Door een groot aantal arrestaties uit te voeren en strenge straffen op te leggen probeert IsraÃel de Palestijnen te ontmoedigen om aan de strijd tegen de bezetting deel te nemen.
Het politieke karakter van de arrestaties blijkt uit de manier waarop de kinderen in gevangenschap behandeld worden.
De behandeling is voor alle kinderen ongeveer gelijk en afhankelijk van de politieke situatie en niet van duidelijk meetbare feiten.
Om bekentenissen af te dwingen waarmee anderen beschuldigd kunnen worden.
Het blijkt uit gedocumenteerd onderzoek van DCI/PS dat een groot aantal kinderen gedwongen is om verklaringen te ondertekenen die ze niet kunnen lezen (die zijn in het Hebreeuws, een taal die Palestijnse kinderen niet kennen).
Deze beschuldigingen worden door mishandeling en marteling afgedwongen.
In 1981 heeft Israel een militair besluit aangenomen dat inhoudt dat iemand veroordeeld kan worden enkel en alleen op basis van de getuigenis van een ander.
Daarom is een belangrijk doel van het arresteren van kinderen om namen en informatie over anderen te verzamelen, zodat die opgepakt kunnen worden.
Om de kinderen als een soort ‘wisselgeld’ te gebruiken met het doel de hele bevolking onder druk te zetten.
Als kinderen gearresteerd zijn, dan worden niet alleen zijzelf gestraft maar ook hun ouders en andere familieleden.
Zij mogen de kinderen in de gevangenis vaak lange tijd niet bezoeken.
In het geval dat het kind tot een boete wordt veroordeeld – vaak loopt deze op tot honderden dollars- dan draait de familie voor de kosten op.
En dan te bedenken dat 61% van de Palestijnen onder de armoedegrens van 350 dollar per huishouden per maand leeft. 32% van de mensen in Gaza en 20% op de West Bank leeft in nog extremere armoede.
Om toekomstige ‘collaborateurs’ voor de Israëlische bezetters te werven.
Een van de meest duistere praktijken van de Israëlische bezetter is de kinderen zo te bedreigen dat ze, na hun vrijlating, als informant voor Israël gaan werken.
Met andere woorden de kinderen krijgen te horen dat ze niet zullen worden vrijgelaten of zelfs gedood zullen worden tenzij ze erin toestemmen om als verraders te gaan werken.

Wat gebeurt er met de kinderen nadat ze zijn gearresteerd?
Palestijnse kinderen worden naar IsraÃelische huizen van bewaring of militaire kampen gebracht waar ze acht dagen kunnen worden vastgehouden zonder contact met een advocaat of hun families.
Bijna alle kinderen worden in deze centra met lichamelijk, psychisch en verbaal geweld geconfronteerd, soms komt dit zelfs neer op marteling.
Deze praktijken worden door de staat Israël en het juridisch systeem getolereerd.
Er zijn verschillende waarop de kinderen gekweld worden, de meest gangbare zijn: slaan, verbaal geweld en bedreigen, herhaaldelijk met heet en koud water overgieten, slaap onthouden en lange tijd in een ongemakkelijke houding laten staan of zitten.
Meestal worden de kinderen in isoleercellen gezet kleine, vuile ruimtes met weinig licht - zonder contact met andere mensen.
Het wekt nauwelijks verbazing dat de meeste Palestijnse kinderen onder invloed van deze harde ondervragingen binnen 24 uur na hun arrestatie al een of andere overtreding bekennen.
Deze bekentenissen worden door de ondervragende functionaris opgeschreven in het Hebreeuws een taal die de meerderheid van de Palestijnse kinderen niet kan lezen en het kind wordt gedwongen om zijn naam er onder te zetten.
Waar worden de kinderen van beschuldigd?
De aanklachten tegen de kinderen zijn geen goede afspiegeling van de gebeurtenissen.
Ze zijn niet alleen gebaseerd op gedwongen bekentenissen en mogelijke vervalsingen, omdat het kind een verklaring ondertekent die hij niet kan lezen, maar de militairen die hen vervolgen overdrijven stelselmatig de aanklachten om het effect van ieder pleidooi van de advocaat te verkleinen en om te zorgen dat het kind een zo zwaar mogelijke straf krijgt opgelegd.
Ondanks de pogingen van de Israëlische media om bijna alle gearresteerde Palestijnse kinderen af te schilderen als bloeddorstige terroristen, blijft het een feit dat veruit de grootste groep kinderen beschuldigd wordt van het gooien met stenen – een vergrijp waarvoor ze tot vele maanden cel kunnen worden veroordeeld.
Tijdens de maand november en het begin van december 2004 viel het de advocaten op dat het aantal gearresteerde kinderen, vooral in de dorpen Al-Khader en Husan vlakbij Bethlehem, exponentieel toenam.
Nogal verontrustend was dat veel van de kinderen opgepakt werd op de beschuldiging van het gooien van stenen en Molotov cocktails in 2002 (!)
Ten tijde van het vermeende delict waren de kinderen onder de 14 jaar.
Onder de Israelische militaire verordeningen zouden de kinderen maar een straf van maximaal een half jaar kunnen krijgen.
Maar als de lengte van de straf wordt bepaald op grond van de leeftijd tijdens de veroordeling, in plaats van de leeftijd ten tijde van het vergrijp, dan kunnen de Israelische autoriteiten de kinderen een paar jaar later oppakken als ze 15 of 16 zijn en hen veel langer opsluiten.
Bij de kinderen die schuldig bevonden worden aan ernstigere vergrijpen is de aanklacht vaak ook niet in overeenstemming met de gepleegde daad.
Een kind dat gepakt is met een mes in zijn zak, wordt niet alleen beschuldigd van het bezit van dit wapen, maar ook van poging tot moord.
Het effect van onderhandelingen van de verdediging en de aanklagers buiten de rechtbank om kan zijn dat ze de eerste aanklacht laten vallen en dat de overblijvende beschuldiging van poging tot moord (minimaal vijf jaar) wordt afgezwakt tot poging tot steken (minimaal twee jaar).
Het feit blijft echter dat het kind gepakt werd toen hij het mes nog in zijn zak had.

Waar worden de kinderen gevangen gezet?
Na hun veroordeling, en vaak ook tijdens het verlengde voorarrest, worden Palestijnse kinderen opgesloten in verschillende detentiecentra, afhankelijk van hun leeftijd en geslacht.
Jongens onder de 16 zitten in een van de twee gebouwen in het Telmond gevangeniscomplex. Dat valt onder de Israëlische ‘Çivil Prison Service’ en ligt op Israëlisch grondgebied.
Dit is een overtreding van artikel 76 van de Vierde Geneefse Conventie.
De meeste kinderen worden geplaatst in afdelingen van de Hasharon gevangenis, waar alleen jeugdige Palestijnse politieke – of in Israëlische termen “security”- gevangenen zitten.
Een handvol Palestijnse kindgevangenen worden vastgehouden in Ofek waar ook de jeugdige criminelen uit Israël ondergebracht zijn.
Alle vrouwelijke politieke gevangenen uit de Palestijnse Gebieden, ook de meisjes onder de 18 zitten in een andere afdeling van het Hasharon complex.
Jongens die ouder zijn dan 16 (onder de Militaire Wetten van Israël beschouwd als volwassenen) zijn gedetineerd in de Megiddo gevangenis in het noorden van IsraÃel, die sinds begin 2005 onder IPS bestuur valt in plaats van onder IDF.
In andere gevallen zijn oudere jongens gevangen gezet in het militaire kamp Ofer net binnen de West Bank of in de militaire gevangenis Ketziot in de Negev woestijn, die beiden onder het IsraÃelische leger vallen.
Zowel Ketziot als Ofer en Megiddo hebben geen cellen, maar de gevangenen slapen op dunne vieze matrasjes in overvolle tenten.
Vooral in Ketziot zijn de omstandigheden barbaars. Hier hebben de gedetineerden niets anders dan versleten tentdoek om hen te beschermen tegen de zinderende zomerhitte of de vrieskoude van de woestijnnachten.

Hoe worden de Palestijnse kindgevangenen gediscrimineerd?
Palestijnse kinderen worden stelselmatig gediscrimineerd in Israëlische gevangenissen. Israëlische jongeren worden behandeld volgens het Verdrag voor de Rechten van het Kind van de Verenigde Naties waarin staat dat veroordeling en gevangenschap uitgevoerd moeten worden volgens de gedachte “wat is het beste voor het kind”.
Daarom krijgen Israëlische kinderen pas in laatste instantie gevangenis straf.
Meestal krijgen ze een geldboete of worden heropgevoed in speciale jeugdinrichtingen.
Israelische kinderen worden niet zo mishandeld als Palestijnse kinderen.
Palestijnse kinderen krijgen meestal geen familie op bezoek omdat de ouders op de West Bank of in Gaza wonen en geen pasje krijgen om Israel binnen te komen.
Israelische kinderen kunnen in de gevangenis verder gaan met hun opleiding.
Palestijnse kinderen krijgen geen onderwijs alleen een handvol kinderen die in Ofek zitten kunnen onderwijs krijgen maar wel volgens het Israelische schoolsysteem.
Bovendien worden Palestijnse kinderen vaak door de bewakers mishandeld.
Ze worden zo maar geslagen, in de isoleercel gezet voor de kleinste overtreding van de regels en er worden vaak collectieve straffen toegepast.
En zoals met alle Palestijnse politieke gevangenen het geval is krijgen ook de minderjarigen geen medische zorg en ze krijgen maar kleine porties eten van een slechte kwaliteit. In sommige gevangenissen mogen ze maar een keer per dag naar de WC.

Wat zijn de effecten van gevangenschap op de Palestijnse kinderen?
Er zijn veel verschillende effecten van de gevangenschap op de kinderen en ze zijn langdurig. Natuurlijk zijn er de gevolgen van de lichamelijke marteling, daarnaast hebben ze last van Post Traumatisch Stress Syndroom.
Dit kan inhouden: problemen met relaties met hun familie en hun vrienden, bedplassen, nachtmerries en angstaanvallen.
Verder zijn ze achtergeraakt op school omdat ze in de gevangenis geen of onvoldoende onderwijs gehad hebben. Daarom gaan ze vaak van school af.
Omdat ze geen pasje meer krijgen om Israel binnen te komen en ze een reisbeperking opgelegd krijgen, kunnen ze geen werk vinden.
Veel ex-gevangenen zijn werkloos.